rośliny okrywowe do cienia

Przyszła wiosna, a z wiosną tradycyjnie już u mnie zapalenie, tym razem dla odmiany krtani. Wpis rodził się w bólach od jakiegoś czasu, ale mam nadzieję, że jak choroba odpuści, to nastąpi duży przypływ energii. Takiej wiosennej i trudnej do opanowania…

Dzisiaj o roślinach okrywowych do cienia, ponieważ w takich warunkach nie każda roślina sobie poradzi. Ale na szczęście są takie, które będą czuły się bardzo dobrze.

MIEJSCA ZACIENIONE mogą się wydawać problematyczne i trudne do zagospodarowania. Wiele roślin trzeba w takich strefach wykluczyć, koncentrując się na wyborze gatunków cienioznośnych i dekoracyjnych jednocześnie.

Ja bardzo lubię lesiste zakątki spowite cieniem dużych drzew. Mają swój niepowtarzalny klimat, który warto wykorzystać i uczynić z niego atut ogrodu. Aby to uzyskać trzeba sięgnąć po odpowiednie rośliny, a w tym przypadku doskonale sprawdzą się gatunki okrywowe, które pokryją ziemię zielenią, nie zasłaniając pięknych pni drzew. Stworzą zielony dywan, podkreślając urodę zadrzewień.

Wybrałam dla Was moją ulubioną pulę roślin okrywowych – gatunki niezawodne i takie, do których mam słabość. A generalnie słabość mam do bylin, więc one będą przeważały.

1. Bergenia sercolistna (łac. Bergenia cordifolia) – bylina

Jedna z moich ulubionych roślin. Ma grube skórzaste zimozielone liście, które na zimę częściowo przebarwiają się na bordowo. Kwitnie wiosną na różowo, a kwiaty skupione są na długich łodygach, wystających spomiędzy liści. Doskonale sobie radzi na miejscach zacienionych, co nie dyskwalifikuje jej z miejsc bardziej nasłonecznionych. W słońcu również można ją posadzić, pod warunkiem zapewnienia stale wilgotnego podłoża. Na stanowiskach słonecznych może też dochodzić do uszkodzenia liści, natomiast kwitnienie będzie bardziej obfite. Natomiast w cieniu zdrowsze liście i trochę mniej kwiatów. Rozrasta się za pomocą podziemnego kłącza, ale raczej nie jest ekspansywna. Roślina przez wielu nazywana kapustą ma zapewnione miejsce w moim ogrodowym sercu.

2. Dereń kanadyjski (łac. Cornus canadensis) – krzewinka

Niska roślina okrywowa (ok. 15-20cm) doskonale czująca się w cieniu. Stopniowo zadarnia miejsca pod drzewami, a w maju przyozdabiają ją wyjątkowe białe kwiaty. Taki drobiazg, ale jak potrafi cieszyć oko. Liście są sezonowe, zielone. Preferuje gleby żyzne i wilgotne. Nie udaje się na glebach ciężkich, ponieważ rozrasta się za pomocą rozłogów, a zbita gleba ten rozrost uniemożliwia. Najlepsze środowisko dla derenia to chłodna przestrzeń pod drzewami.

3. Runianka japońska (łac. Pachysandra terminalis) – krzewinka

Doskonała roślina okrywowa o zimozielonych liściach. W dobrych warunkach tworzy gęste kobierce o wysokości 15-20cm. Kwitnie od kwietnia na biało – kwiatostany w postaci wydłużonych "szczoteczek", ładnie rozjaśniają cieniste zakątki ogrodu. Preferuje gleby próchniczne i wilgotne. Świetny wypełniacz na trudne miejsca.

4. Bodziszek (łac. Geranium) – bylina

Bodziszki występują w wielu gatunkach i odmianach, różniących się kolorem kwiatów i wysokością. Najpopularniejszy jest bodziszek okazały (łac. Geranium magnificum), kwitnący w maju na niebiesko. Odznacza się silnym wzrostem i obfitym kwitnieniem. Może rosnąć również na stanowiskach słonecznych, jeżeli gleba będzie żyzna. Roślina niezbyt ekspansywna.

5. Dąbrówka rozłogowa odm. 'Atropurpurea' (łac. Ajuga reptans) – bylina

Niska roślina okrywowa, kwitnąca w kwietniu/maju na niebiesko. Rozrasta się bardzo mocno i jest ekspansywna, co się sprawdza szczególnie w otwartym krajobrazie lub na przestrzeniach, ograniczonych obrzeżami, krawężnikami itp. Długie łodygi ukorzeniają się po drodze, dlatego należy je obcinać, jeżeli dąbrówka rozrasta się poza przeznaczony jej obszar. Efekt zadarnienia jest naprawdę szybki (na powyższym zdjęciu dąbrówki kilka miesięcy po posadzeniu – sadzone w formie małych sadzonek). Niewątpliwie ma coś z chwasta.

6. Golteria rozesłana (łac. Gaultheria procumbens) – krzewinka

Niska roślina okrywowa (ok. 15cm) nadająca się na gleby kwaśne i wilgotne oraz zaciszne miejsca. Kwitnie na biało od maja do sierpnia, a po kwitnieniu pojawiają się czerwone, bardzo trwałe (trujące!) owoce. Liście zimozielone skórzaste, zimą nabierające bordowego rumieńca. Rozrasta się za pomocą podziemnych rozłogów, ale nie jest bardzo ekspansywna. Najlepsze towarzystwo to inne gatunki kwasolubne – różaneczniki, pierisy, kiścienie itp.

7. Barwinek pospolity (łac. Vinca minor) – krzewinka

Podstawowy gatunek kwitnie na niebiesko w kwietniu i maju. Dostępne są również odmiany o białych (np. 'Alba') i różowych (np. 'Atropurpurea') kwiatach lub pstrych liściach (np. 'Sebastian'). Rozrasta się za pomocą podziemnych rozłogów oraz długich naziemnych pędów, które warto przycinać, żeby roślina była bardziej zwarta i gęsta. Liście są zimozielone, błyszczące. Z czasem rozrasta się mocno, tworząc plątaninę pędów.

8. Turzyca (łac. Carex) – bylina

Turzyce to trawopodobne byliny znoszące zacienione stanowiska. Ich liście zwykle są zimozielone, a wiosną spomiędzy nich wyrastają charakterystyczne kwiatostany. W mocniejsze zimy liście mogą przemarzać i trzeba je wówczas usuwać. Gatunek lubi gleby żyzne i wilgotne. Moją ulubioną jest Turzyca Morrowa 'Variegata', ale bardzo lubię też brązowe Turzyce Buchanana lub Turzyce włosiste. Roślina rośnie kępowo, wytwarzając boczne sadzonki, nadające się do rozmnażania. Nie jest ekspansywna. Ładne zakończenie zacienionej rabaty.

9. Funkia (łac. Hosta) – bylina

Charakterystyczna bylina strefy cienia, wyróżniająca się dużymi liśćmi i kwiatami na długich łodygach, górujących nad ulistnieniem. Liście są sezonowe i bardzo nieodporne na zimno – po pierwszym nocnym przymrozku liście funki leżą niczym papier na ziemi. Po tym można poznać,że nadchodzi ochłodzenie. Funkie występują w bardzo wielu odmianach różniących się kolorem ,wielkością liści, kwiatami i rozmiarem. Jedną z najbardziej popularnych jest Funkia Siebolda (łac. H. sieboldiana) o okazałych niebieskawych liściach. Wiele odmian ma jasno obrzeżone liście (np. 'Francee'), inne są bardziej pstrokate, a jeszcze inne całkiem zielone. Bardzo ciekawa grupa roślin preferująca gleby wilgotne, dzięki czemu może rosnąć nad brzegiem zbiorników wodnych. Niestety liście hosty są przysmakiem ślimaków, a tych w cienistych zakątkach ogrodu nie brakuje.

10. Tiarella sercolistna (łac. Tiarella cordifolia) – bylina

Mało popularna bylina o charakterystycznych białych kwiatostanach. Liście są sezonowe, zielone, a roślina dorasta do 15-20cm. Lubi zaciszne stanowiska i żyzną glebę. Ja ją oceniam jako chimeryczną, ponieważ zdarza się, że jeżeli nie pasują jej warunki, to znika. Liście są podobne do żurawki.

11. Houtunia sercowata, zwana też pstrolistką lub tułaczem (łac. Houttuynia cordata) – bylina

Roślina o niespotykanym pstrym ulistnieniu, potrafiąca się bardzo ekspansywnie rozrastać (stąd nazwa tułacz). Dorasta do ok. 40cm, a jej nadziemna część jest sezonowa i zamiera na zimę. Lubi stanowisko półcieniste – w słońcu ma ładniejsze wybarwienie, a w cieniu traci kolor i zielenieje. Latem kwitnie na biało. Lubi stanowiska wilgotne i może rosnąć nad zbiornikami wodnymi.

12. Bluszcz pospolity (łac. Hedera helix) – roślina pnąca

Pospolity bluszcz jest niezawodną rośliną do zadarniania leśnych zakątków. Jego pędy wspinają się malowniczo na pnie drzew, co zapewnia w ogrodzie niepowtarzalną scenografię. Bluszcz jest zimozielony, dobrze znosi cięcie, które pozwala trzymać go w ryzach. Pozostawiony sam sobie może zaszaleć. Kwitnie na żółto-zielono na szczytowych pędach, a jego kwiaty przyciągają mocno owady. Odradzam wpuszczania go na budynki, chyba że chcecie skryć się w ciemnościach, albo zostawicie mu ślepą ścianę i poczekacie na taki efekt, a raczej zostawicie go potomnym.

13. Cis pospolity 'Repandens' (łac. Taxus baccata) – krzew

Cisy to nieliczne rośliny iglaste (obok choin, czy mikrobioty), które doskonale znoszą zacienienie. Lubią gleby próchniczne, niekwaśne i umiarkowanie wilgotne. Można je przycinać i formować. Prawie wszystkie części rośliny są trujące, wyjątkiem jest czerwona osnówka owocu, skrywająca jednak trujące nasionko.

13. Trzmielina Fortune'a / pnąca (łac. Euonymus fortuneii) – krzew

Trzmieliny są zimozielone i świetnie nadają się na stanowiska zacienione, chociaż na słonecznych również sobie radzą, przy odpowiedniej ilości wody. Mogą mieć liście zielone lub nakrapiane. Najpopularniejsze odmiany to 'Emerald n'Gold' o żółtych brzegach i 'Emerald Gaiety' o brzegach białych. Trzmieliny można przycinać, żeby się zagęszczały. Posadzone przy podporze będą się na nią wspinać, ale niezbyt wysoko.

14. Irga Dammera (łac. Cotoneaster dammeri) – krzew

Irgi są bardzo popularnymi krzewami bez specjalnych wymagań. Można je swobodnie przycinać, co służy zagęszczeniu. Kwitną w maju na biało, a później zawiązują czerwone owoce. Mogą rosnąć na stanowiskach słonecznych, półcienistych, a niektóre na zacienionych (np. Irga Dammera 'Major'). Krzew bardzo uniwersalny i mimo, że pospolity, ma swój urok.

Temat nie został jeszcze wyczerpany i na pewno do niego wrócę.

Miłej niedzieli :)